انجمن رسمی عصر پادشاهان | بحث و گفتگوی آزاد

نویسنده	پیغام
darkness.angel تشکر شده: 1,731 تعداد نوشته: 7 تعداد پاسخ: 806 سابقه بازی در 34 سرور	داستانک !! ‏1393/02/01 10:02:00 -خانواده ی انجمن- کارکترهای این داستان: آرمان خان- آرش بینگو- آبجی ساغر- داداش رموو- zsedcl- آبجی محددثه- امین143- گوگوریو1380- ممد سارگن- حسین شبانی- ممد31 دوستان گلم، اگه مطلبی اینجا مینویسم و اسمی از کسی می برم فقط میخوام بچه های انجمن رو وارد داستان نویسی ام کنم.. هیچ قصد و * هم ندارم و فقط شوخیه... ! نمیخواستم تا کنکور بیام، اما خب جو گرفتم و دوباره این داستان کوتاه رو نوشتم..! قسمت اول: «خانواده ما» دوران کودکی ام توی اون دهکده زیبایی که در دامنه ی کوه سرسبزی قرار داشت و نزدیکش دریاچه ای با آب های زلال بود، به سرعت سپری شد... 17-18 ساله بودم.. دوران طلایی برای هر نوجوان و جوانی... اونموقع ها 6 صبح همه بیدار می شدیم و یه صبحانه مفصل می خوردیم. بعد از صبحانه هرکس می رفت سر کار خودش تا ظهر و وقت ناهار.. هر ظهر که برای ناهار برمیگشتیم، آرمان و آرش رو میدیدم که از کوهستان برمیگردند.. کارشون جمع آوری گیاهان خوراکی و دارویی بود، گهگاهی هم شکار میکردند اما خب بیشتر برای تمرین های رزمی میرفتند.. آنها زودتر از ما تمرین های رزمی رو شروع کرده بودند.. آبجی ساغر و آبجی محدثه توی مزرعه ها فعالیت داشتند و پرورش مرغ و خروس تخصص آنها بود.. منو داداش رموو هم به طور عمده کار جمع آوری هیزم رو بر عهده داشتیم.. Zsedcl و امین143 و گوگوریو1380 هم که داداش های کوچکتر ما بودند، اکثر اوقات گوسفندان رو برای چرا میبردند.. خلاصه زندگی خوب و آرومی داشتیم و همه امون عضو خانواده ی بزرگ انجمن بودیم.. تا اینکه با ادامه ی غارت های گینگیز ها از دهکده ها و آبادی های سرزمین ما، بین ما و اونا جنگ سختی درگرفت.. هر روز که می گذشت زندگی برامون سخت تر و نا امن تر میشد.. داداش حسین که به پایتخت رفته بود تا پیش ممد سارگن کار کنه با ممد برگشته بود به دهکده.. چون اوضاع کشور و به خصوص پایتخت بدجوری به هم ریخته بود... ممد سارگن دوست حسین بود. وقتی ما فهمیدیم توی کار ساخت سلاح هست، بهش اصرار کردیم تا باهاش همکاری کنیم و درعوض اون هم بهمون هنرهای رزمی رو یاد بده.. از اون به بعد، دیگه روزها کسی 1 دقیقه هم بیکار نبود.. یا وظیفه ی مربوط به خودش رو انجام میداد و یا توی کارگاه سلاح سازی ممد سارگن کار میکرد... عصر ها هم که وقت تمرین بود، همه میومدن و فن و فنون دفاع شخصی رو یاد میگرفتیم.. چند هفته ای همینطور گذشت تا اینکه سواری از سوی پایتخت به دهکده اومد.. همه ی مردم دورش جمع شده بودند و اون با صدای بلند از روی نامه ای میخواند: "به دستور امپراطور همه ی جوانان بالای 12 سال اعم از پسر و دختر برای جنگ با گینگیز ها باید به ارتش ملحق شوند..." ما که بهش بی محلی کردیم اما سرباز هایی که همراهش بودن شروع به جمع آوری بچه ها کردند.. حسین که بزرگ ما بود جلو رفت و گفت:"من اجازه نمیدم شما اینها رو ببری" یارو گفت:"هه خودت تنهایی؟؟" -نه با داداشام و به من،آرمان،آرش و رموو اشاره کرد -خب دراین صورت من فردا با یه لشکر برمیگردم! حسین یه فکری کرد و گفت:" پس اگر دستور امپراطور هست، چاره ای نیست اما صبر کن تا خودم آماده اشون کنم" اونم قبول کرد و گفت:"قبوله..اما فقط 1 ماه وقت داری" . . . . . . ادامه در قسمت دوم این مطلب در ‏1393/02/01 10:02:00 نوشته شده است و در ‏1393/02/01 10:03:55 ویرایش شده است . ...MaRYAM... -[b]خانواده ی انجمن[/b]- [b]کارکترهای[/b] این [b]داستان[/b]: آرمان خان- آرش بینگو- آبجی ساغر- داداش رموو- zsedcl- آبجی محددثه- امین143- گوگوریو1380- ممد سارگن- حسین شبانی- ممد31 دوستان گلم، اگه مطلبی اینجا مینویسم و اسمی از کسی می برم فقط میخوام بچه های انجمن رو وارد [b]داستان[/b] نویسی ام کنم.. هیچ قصد و غرضی هم ندارم و فقط شوخیه... ! نمیخواستم تا کنکور بیام، اما خب جو گرفتم و دوباره این داستان کوتاه رو نوشتم..! [b]قسمت اول[/b]: «خانواده ما» دوران کودکی ام توی اون دهکده زیبایی که در دامنه ی کوه سرسبزی قرار داشت و نزدیکش دریاچه ای با آب های زلال بود، به سرعت سپری شد... 17-18 ساله بودم.. دوران [b]طلایی[/b] برای هر نوجوان و جوانی... اونموقع ها 6[b] صبح[/b] همه بیدار می شدیم و یه صبحانه مفصل می خوردیم. بعد از صبحانه هرکس می رفت سر کار خودش تا ظهر و وقت ناهار.. هر ظهر که برای ناهار برمیگشتیم، آرمان و آرش رو میدیدم که از کوهستان برمیگردند.. کارشون جمع آوری گیاهان خوراکی و دارویی بود، گهگاهی هم شکار میکردند اما خب بیشتر برای تمرین های رزمی میرفتند.. آنها زودتر از ما تمرین های رزمی رو شروع کرده بودند.. آبجی ساغر و آبجی محدثه توی مزرعه ها فعالیت داشتند و پرورش مرغ و خروس تخصص آنها بود..:) منو داداش رموو هم به طور عمده کار جمع آوری هیزم رو بر عهده داشتیم.. Zsedcl و امین143 و گوگوریو1380 هم که داداش های [b]کوچکتر[/b] ما بودند، اکثر اوقات گوسفندان رو برای چرا میبردند..;) خلاصه زندگی خوب و آرومی داشتیم و همه امون عضو خانواده ی بزرگ انجمن بودیم.. تا اینکه با ادامه ی غارت های گینگیز ها از دهکده ها و آبادی های سرزمین ما، بین ما و اونا جنگ سختی درگرفت.. هر روز که می گذشت زندگی برامون سخت تر و نا امن تر میشد.. داداش حسین که به پایتخت رفته بود تا پیش ممد سارگن کار کنه با ممد برگشته بود به [b]دهکده[/b].. چون اوضاع کشور و به خصوص پایتخت بدجوری به هم ریخته بود... ممد سارگن دوست حسین بود. وقتی ما فهمیدیم توی کار ساخت سلاح هست، بهش اصرار کردیم تا باهاش همکاری کنیم و درعوض اون هم بهمون هنرهای رزمی رو یاد بده.. از اون به بعد، دیگه روزها کسی 1 دقیقه هم بیکار نبود.. یا وظیفه ی مربوط به خودش رو انجام میداد و یا توی کارگاه [b]سلاح سازی[/b] ممد سارگن کار میکرد... عصر ها هم که وقت تمرین بود، همه میومدن و فن و فنون [b]دفاع شخصی[/b] رو یاد میگرفتیم.. چند هفته ای همینطور گذشت تا اینکه سواری از سوی پایتخت به دهکده اومد.. همه ی مردم دورش جمع شده بودند و اون با صدای بلند از روی [b]نامه[/b] ای میخواند: "به دستور [b]امپراطور [/b]همه ی جوانان بالای 12 سال اعم از پسر و دختر برای جنگ با گینگیز ها باید به [b]ارتش[/b] ملحق شوند..." ما که بهش بی محلی کردیم اما سرباز هایی که همراهش بودن شروع به جمع آوری بچه ها کردند.. حسین که بزرگ ما بود جلو رفت و گفت:"من اجازه نمیدم شما اینها رو ببری" یارو گفت:"هه خودت تنهایی؟؟" -نه با داداشام و به من،آرمان،آرش و رموو اشاره کرد -خب دراین صورت من فردا با یه لشکر برمیگردم! حسین یه فکری کرد و گفت:" پس اگر دستور امپراطور هست، چاره ای نیست اما صبر کن تا خودم آماده اشون کنم" اونم قبول کرد و گفت:"قبوله..اما فقط 1 ماه وقت داری" . . . . . . [i]ادامه در قسمت دوم[/i] افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند taha-amiryan ، m.princes ، آرمان خان ، zsedcl ، j55522 ، رموو ، lordalibazri ، mahdi521 ، گوگوریو1380 ، سارگن کبیر ، sa-ghar ، hakhamaneshe ، درانا ، سعید 2013 ، bvos ، hossein shabani ، mohammad31 ، king ehsan2020
darkness.angel تشکر شده: 1,731 تعداد نوشته: 7 تعداد پاسخ: 806 سابقه بازی در 34 سرور	‏1393/02/01 10:12:55 قسمت دوم: «فقط خودمون» از وقتی جنگ شروع شده بود همه ی پدر ومادر های ما هم برای جنگ رفته بودند.. به همین دلیل خانواده ی انجمن صمیمی تر شده بود فعالیت ها و مسؤلیت های ما هم بیشتر..! مثلا آبجی ساغر و آبجی محدثه آشپزی هم میکردن! اوایل که دست پختشون واقعا داغون بود اما به مرور بهتر شد (بخور و نمیر بود دیگه :! تااینکه یه روز یه یاروی ناشناسی وارد دهکده شد.. آرش بینگو رفت گیر داد بهش. اومدن که درگیر بشن با هم، آمان رسید و جداشون کرد.. اون گفت:" من محمد31 هستم. از طرف امپراطور اومدم تا روشهای نبرد و زنده موندن رو به شما یاد بدم. شما جز تنها کسانی هستید که هنوز امیدی بهشون هست" اول با خودم فکر کردم ما چقدر ارزشمند و مهم شدیم که از طرف امپراطور برامون راهنما فرستادند.. اما بازم درک نکردم دلیلش رو و پرسیدم:" یعنی چی اونوقت این حرفایی که میزنید؟" -یعنی ینکه ما توی جنگ شکست خوردیم......و......خیلی از افرادمون رو از دست دادیم......و...... دیگه نفهمیدم چی گفت..این حرفش مثل یه آب سردی بود که به سرو تن من ریخت... صدای سوتی توی سرم بود که از بس بلند بود نمیگذاشت هیچ چیز دیگه ای رو بشنوم... وای خدا.. یعنی پدر و مادرهای ما همه اشون.......نه ! نباید این اتفاق می افتاد... خودم ناراحت و ناامید بودم اما به بچه ها روحیه دادم و گفتم:"اونا حتما میدونند که چجوری باید فرار کنند... من مطمنم که اونا هنوز زنده اند" روزنه ی امیدی در دل همه ی بچه ها باز شد و به امید یافتین اونا و مبارزه علیه گینگیز ها آموزش رو شروع کردیم.. آموزش سخت بود و طاقت فرسا که ابتدا از نبرد تن به تن شروع شد.. چون ما تعدادمون کم بود و حریف تمرینی نداشتیم! باید از بین خودمون رقیب انتخاب میکردیم، پس دوتا دوتا رقیب شدیم.. من و رموو، آرمان و آرش، ممد31 و حسین شبانی، گوگوریو1380 و امین143، zsedcl و ممد سارگن و حتی آبجی ساغر و آبجی محدثه هم رقیب هم بودند و هرروز باید با هم مبارزه میکردیم.. ( ولی خداییش مبارزه اشون از آشپزیشون خیلی بهتر بود! ) یه روز که خسته از تمرین برگشتیم و همه گرسنه شروع کردیم به غذا خوردن.. اما رموو خیلی نق میزد ! میگفت خوشمزه نیست و نمکش کمه و فلان چیزش زیاده و از این حرفا.. منم گفتم:"اگه اینجوریه، از فرادا کسی جز رموو حق نداره غذا درست کنه!" همه موافقت کردن.. خودش هم که اول طفره میرفت اما وقتی دید چاره ای نداره قبول کرد.. رموو شد سرآشپز.. غذاهاشم بدک نبودند اما اینجوری که خودش آشپز بود، حداقل دیگه لازم نبود سر غذا غر زدن هاشو بشنویم..! (آخه به خودش که نمیتونست گیر بده !) تمرین هامون کم کم داشت تموم میشد.. من و رموو و دوتا آبجی تیراندازی رو ماهرانه یادگرفته بودیم.. فکر کن مگس رو توی هوا با تیر میزدیم! آرمان و بینگو با شمشیر مهارت داشتن، zsedcl ودوتا داداش کوچیک دیگه هم با نیزه مبارزه میکردند.. داداش حسین و ممد سارگن و خود ممد31 هم که خیلی بیشتراز ما مبارزه رو تجربه کرده بودند و آموزش های خفن دیده بودند مثل نینجا با همه چیز و همه * مبارزه میکردند.. (راستی ممد31 از وقتی اومده بود نه یک، دل صد دل عاشق آبجی ساغر شده بود که البته آبجی ساغر هم بهش محل نمیداد اصلا! ) خلاصه روز موعود رسید.. اون سوار دوباره آمد و وقتی مارو ورزیده و آماده دید خیلی خوشحال شد.. به همراه اون راهی پایتخت شدیم.. ولوله ای بود اونجا... یعنی شیر تو شیر.. هرکس یه کاری میکرد.. همه چی درهم و برهم و شلوغ پلوغ بود.. ! چند روزی اونجا بودیم که خبر رسید گنگیزها به یکی از آبادی های نزدیک پایتخت حمله کردند و اونو به تصرف خودشون درآوردند... اولین گروهی که برای مبارزه انتخاب شد ما بودیم که به همراه چند گروه دیگه راهی آبادی شدیم.. ما ترسو نبودیم اما خیلی وحشت آور بود.. درسته که اونا هم مثل ما آدم بودند اما چون وحشیانه حمله میکردند و در یک چشم بهم زدن آدم میکشتند، یه ترس عمومی بین مردم درباره ی اونا وجود داشت.. حتی بعضی از مردم باور داشتند که اونا نیروهای مافوق بشری دارند...! (هیچ رحمی هم نداشتند.. اینو وقتی فهمیدم که میخواستم یه بچه گینگیزه رو بکشم، اما دلم به حالش سوخت و شمشیرم رو آوردم پایین.. بجای اینکه مثل آدم گریه کنه و یا تشکر کنه با چاقوش فرو کرد توی پام و در رفت... !) و این ترس ما توی شب 2 برابر بود.. به همین خاطر شب رو اردو زدیم و به نوبت چند نفری نگهبانی میدادیم.. چند ساعتی که خوابیدم صدام زدند، نوبت من بود.. یه چند قدم که از گروه فاصله گرفتم یه صدایی شنیدم.. رفتم به سمت صدا که دیدم یکی از همراهانمون، از گروه دومی، پشت بوته ها غرق به خون روی زمین افتاده.. ظاهرا رفته بود دستشویی که تنهایی کارش رو ساخته بودند... فریاد زدم:" گـــــــینگیــــــــزهااااا..." و دویدم به سمت گروه که پام لیز خورد و زمین خوردم.. سرم خورد به یه سنگ و گیج شدم.. میدیدم که بچه ها دارند مبارزه میکنند اما نمیتونستم از سر جام بلند بشم.. چند دقیقه بعد حسین اومد بالای سرم و بلندم کرد..حالم که اومد سرجاش، حسین گفت:"علی خوبی؟؟" -آره خوبم... حسین، کسی طوریشن نشده؟؟ حسین سرشو انداخت پایین و آهی کشید.. -داداش چی شده؟؟؟ -نامردا شبیخون زدند... آبجی محدثه و یکی دیگه از دخترای گروه 2 رو دزدیدند... . . . . ادامه در قسمت سوم ...MaRYAM... [b]قسمت دوم[/b]: «[b]فقط خودمون[/b]» از وقتی جنگ شروع شده بود همه ی پدر ومادر های ما هم برای [b]جنگ[/b] رفته بودند.. به همین دلیل خانواده ی [b]انجمن[/b] صمیمی تر شده بود [b]فعالیت[/b] ها و مسؤلیت های ما هم بیشتر..! مثلا آبجی ساغر و آبجی محدثه [b]آشپزی[/b] هم میکردن! اوایل که دست پختشون واقعا داغون بود اما به مرور بهتر شد (بخور و نمیر بود دیگه :!:) تااینکه یه روز یه یاروی ناشناسی وارد دهکده شد.. [b]آرش بینگو[/b] رفت گیر داد بهش. اومدن که درگیر بشن با هم، آمان رسید و جداشون کرد.. اون گفت:" من [b]محمد31[/b] هستم. از طرف امپراطور اومدم تا روشهای نبرد و زنده موندن رو به شما یاد بدم. شما جز تنها کسانی هستید که هنوز امیدی بهشون هست" اول با خودم فکر کردم ما چقدر ارزشمند و مهم شدیم که از طرف [b]امپراطور[/b] برامون راهنما فرستادند.. اما بازم درک نکردم دلیلش رو و پرسیدم:" یعنی چی اونوقت این حرفایی که میزنید؟" -یعنی ینکه ما توی جنگ شکست خوردیم......و......خیلی از [b]افرادمون[/b] رو از دست دادیم......و...... دیگه نفهمیدم چی گفت..این حرفش مثل یه آب [b]سرد[/b]ی بود که به سرو تن من ریخت...:? صدای سوتی توی سرم بود که از بس بلند بود نمیگذاشت هیچ چیز دیگه ای رو بشنوم... وای خدا.. یعنی پدر و مادرهای ما همه اشون.......نه ! نباید این اتفاق می افتاد...:( خودم ناراحت و ناامید بودم اما به بچه ها روحیه دادم و گفتم:"اونا حتما میدونند که چجوری باید [b]فرار[/b] کنند... من مطمنم که اونا هنوز زنده اند" روزنه ی امیدی در دل همه ی بچه ها باز شد و به امید یافتین اونا و مبارزه علیه گینگیز ها [b]آموزش[/b] رو شروع کردیم.. آموزش سخت بود و طاقت فرسا که ابتدا از نبرد [b]تن به تن[/b] شروع شد.. چون ما تعدادمون کم بود و حریف تمرینی نداشتیم! باید از بین خودمون رقیب انتخاب میکردیم، پس دوتا دوتا رقیب شدیم.. من و رموو، آرمان و آرش، ممد31 و حسین شبانی، گوگوریو1380 و امین143، zsedcl و ممد سارگن و حتی آبجی ساغر و آبجی محدثه هم رقیب هم بودند و هرروز باید با هم [b]مبارزه [/b]میکردیم.. ( ولی خداییش [b]مبارزه اشون[/b] از آشپزیشون خیلی [b]بهتر[/b] بود! ;)) یه روز که خسته از تمرین برگشتیم و همه گرسنه شروع کردیم به غذا خوردن.. اما [b]رموو[/b] خیلی نق میزد ! میگفت خوشمزه نیست و نمکش کمه و فلان چیزش زیاده و از این حرفا.. منم گفتم:"اگه اینجوریه، از فرادا کسی جز رموو حق نداره غذا درست کنه!" همه موافقت کردن.. خودش هم که اول طفره میرفت اما وقتی دید چاره ای نداره قبول کرد.. رموو شد سرآشپز.. غذاهاشم بدک نبودند اما اینجوری که خودش آشپز بود، حداقل دیگه لازم نبود سر غذا غر زدن هاشو بشنویم..! (آخه به خودش که نمیتونست گیر بده :mrgreen: !) تمرین هامون کم کم داشت تموم میشد.. من و رموو و دوتا آبجی تیراندازی رو ماهرانه یادگرفته بودیم.. فکر کن مگس رو توی هوا با تیر میزدیم! :geek: آرمان و بینگو با شمشیر مهارت داشتن، zsedcl ودوتا داداش کوچیک دیگه هم با نیزه مبارزه میکردند.. داداش حسین و ممد سارگن و خود ممد31 هم که خیلی بیشتراز ما مبارزه رو تجربه کرده بودند و آموزش های خفن دیده بودند مثل نینجا با همه چیز و همه کس مبارزه میکردند.. :!: (راستی ممد31 از وقتی اومده بود نه یک، دل صد دل [b]عاشق[/b] آبجی ساغر شده بود که البته آبجی ساغر هم بهش محل نمیداد اصلا! :D) خلاصه روز موعود رسید.. اون سوار دوباره آمد و وقتی مارو ورزیده و آماده دید خیلی [b]خوشحال[/b] شد.. به همراه اون راهی پایتخت شدیم.. ولوله ای بود اونجا... یعنی [b]شیر تو شیر[/b].. هرکس یه کاری میکرد.. همه چی درهم و برهم و شلوغ پلوغ بود.. ! چند روزی اونجا بودیم که خبر رسید گنگیزها به یکی از آبادی های نزدیک پایتخت حمله کردند و اونو به تصرف خودشون درآوردند... اولین گروهی که برای مبارزه انتخاب شد ما بودیم که به همراه چند گروه دیگه راهی آبادی شدیم.. ما [b]ترسو[/b] نبودیم اما خیلی [b]وحشت آور[/b] بود.. :? درسته که اونا هم مثل ما آدم بودند اما چون وحشیانه حمله میکردند و در یک چشم بهم زدن آدم میکشتند، یه ترس عمومی بین مردم درباره ی اونا وجود داشت.. حتی بعضی از مردم باور داشتند که اونا نیروهای [b]مافوق[/b] بشری دارند...! (هیچ [b]رحمی[/b] هم نداشتند.. اینو وقتی فهمیدم که میخواستم یه بچه گینگیزه رو بکشم، اما دلم به حالش [b]سوخت[/b] و شمشیرم رو آوردم پایین.. بجای اینکه مثل[b] آدم[/b] گریه کنه و یا [b]تشکر[/b] کنه با چاقوش فرو کرد توی پام و در رفت... !) و این ترس ما توی شب 2 برابر بود.. به همین خاطر [b]شب[/b] رو اردو زدیم و به نوبت چند نفری نگهبانی میدادیم.. چند ساعتی که [b]خوابیدم[/b] صدام زدند، نوبت من بود.. یه چند قدم که از گروه فاصله گرفتم یه صدایی شنیدم.. رفتم به سمت صدا که دیدم یکی از همراهانمون، از گروه [b]دومی[/b]، پشت بوته ها غرق به خون روی زمین افتاده.. ظاهرا رفته بود دستشویی که [b]تنهایی[/b] کارش رو ساخته بودند... :( فریاد زدم:" گـــــــینگیــــــــزهااااا..." و دویدم به سمت گروه که پام[b] لیز[/b] خورد و زمین خوردم.. [b]سرم[/b] خورد به یه سنگ و گیج شدم.. میدیدم که بچه ها دارند مبارزه میکنند اما نمیتونستم از سر جام بلند بشم.. چند دقیقه بعد حسین اومد بالای سرم و بلندم کرد..حالم که اومد سرجاش، حسین گفت:"علی خوبی؟؟" -آره خوبم... حسین، کسی طوریشن نشده؟؟ حسین سرشو انداخت پایین و آهی کشید.. :cry: -داداش چی شده؟؟؟ -نامردا شبیخون زدند... آبجی محدثه و یکی دیگه از دخترای گروه 2 رو دزدیدند... . . . . [i]ادامه در قسمت سوم[/i] افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند taha-amiryan ، m.princes ، آرمان خان ، zsedcl ، رموو ، lordalibazri ، mahdi521 ، گوگوریو1380 ، sa-ghar ، hakhamaneshe ، درانا ، سعید 2013 ، bvos ، mohammad31 ، king ehsan2020
darkness.angel تشکر شده: 1,731 تعداد نوشته: 7 تعداد پاسخ: 806 سابقه بازی در 34 سرور	‏1393/02/01 10:19:30 قسمت سوم (پایانی) : «پیروزی» -اه لعنتی... حالا باید چکار کنیم...! سریع از جام بلند شدم.. خون جلوی چشمام رو گرفته بود.. داد زدم:" هنوز از مادر زاده نشده کسی که بخواد آبجی من رو اذیت کنه... جونمم بره نمیذارم واسه آبجیم اتفاقی بیفته..." همه با نگاهاشون منو تایید کردند... وسایلمون رو برداشتیم و راه افتادیم.. zsedcl متخصص راه یابی بود.. هر وقت گوسفندی گم میکردیم اون واسمون گوسفنده رو ردیابی میکرد ! اما اینبار دوبال گوسفن نبودیم... ب دونبال موجودی دوپا و وحشی به نام گینگیز میگشتیم...! ردشون رو تا نزدیک اردوگاهی که باید برای آراد سازیش میرفتیم گرفتیم.. آرمان رفت جاسوسی ، ما هم سلاح هامون رو برداشتیم و برای حمله آماده شدیم.. دم صبح که هنوز هوا تاریک و روشن بود آرمان برگشت و گفت :" حدودا 150 نفری اند.." اوه اوه.. تعدادشون زیاد بود.. ما فقط 30 نفر بودیم..به دلیل کمبود نفرات قرار شد بطور مخفیانه حمله کنیم.. من و رموو از درخت ها رفتیم بالا تا اونارو از بالا کاور بدیم (یعنی پشتیبانی کنیم) آرمان و بینگو از یه طرف و ممد سارگن و حسین و ممد31 هم از یه طرف دیگه... بقیه هم به همراه همدیگه آروم به چادر های اونها نزدیک میشدند.. من و رموو به نوبت نگهبان ها رو با تیر میزدیم و اونا بدون سرو صدا و بی دردسر پیشروی میکردند.. اما چه کنیم که این داداش رموو همه اش باید سوتی بده... خب بگو آدم عاقل، تو با این وزن و هیکلت باید بشینی روی شاخه ای به اون نازکی؟؟؟ همین که نفر بعدی رو هدف گرفته بودم، اول صدای شکستن شاخه ی درخت و بعدش فریاد رموو دراومد:" واااااای" و دانگ افتاد روی زمین.. همه ی گینگیز ها خبر دار شدن و ریختن اینطرف.. به آرمان و بینگو علامت دادم که بدون درگیر شدن به دنبال آبجی محدثه بروند.. بقیه هم اضافه شدند و یه درگیریه خفن شروع شد ... عجب بزن بزنی بود! تنها تفاوتش هم با تمرین این بود که اگه جاخالی نمیدادی مرده بودی!!! من از درخت اومدم پایین تا به بقیه کمک کنم که ای کاااش نمیومدم... چشمتون روز بد نبینه.. یکی از اون گنده هاش اومد جلوم.. جان سینا رو توی کشتی کج دیدی؟ یه همچون هیکلی داشت...! یه مشت زدم توی صورتش که دست خودم درد گرفت اما اون طوریش نشد.. برگشت یه مشت بهم زد که فک کنم یه 2 متری پرت شدم عقب...! گرزشو برد بالا که بزنه که یه چاقو اومد توی کله اش... آبجی ساغر نجاتم داد.. سریع بلند شدم و رفتم کمک رموو.. زدیم و خوردیم ولی مجبور به عقب نشینی شدیم. آخه از یه طرف حسین زخمی شده بود و از طرف دیگ هر چی اونا رو میزدیم تمومی نداشتن.. همینجور که فرار میکردیمو و اونا دنبالمون بودند یه دفعه 30-40 تا سوار کار با سرعت از پشت سر اونا اومدند و توی یه چشم به هم زدن همه ی گینگیز هارو کشتند.. همه اشون هم نقاب دار بودند.. یکیشون جلوی من ایستاد و از اسب پیاده شد.. اومد نزدیک و نقابشو زد کنار.. اووه.. باورم نمیشد.. اون پدرم بود.. اون زنده بود.. یعنی همه اشون زنده بودند.. همدیگه رو بغل کردیم (عین فیلم هندیا!) چند دقیقه بعد آرمان و بینگو با سرو و صورت زخمی اما خوشحال به همراه آبجی محدثه اومدند.. رفتم جلو و اولین نفر آبجیمو بغل کردم.. خیلی خوشحال بودم که سالم برگشته.. چند دقیقه ای رو با پدر مادرهامون گذروندیم . بعدش به شهر برگشتیم... چند روزی طول کشید تا ریکاوری شدیم، که خبر رسی گینگیز ها دارند عقب نشینی میکنند.. خود امپراطور لباس رزم پوشید و به میدان شهر اومد... همه که جمع شدن گفت:" ای مردم شجاع، بیایید یک بار برای همیشه گینگیزهارو نابود کنیم..." همه فریاد زدند:"هـــــــــــوراااااا..." . . . . . . . . . . پایان مرسی که خوندین حالا هرکس دوست داره و میتونه اینو کاملش کنه... آخه من دیگه نمیرسم بنویسم.. (روال پیشنهادی: حمله به گینگیز ها – کشتن همه ی اونا اما با تلفات-تصرف کتیبه جاودان) ...MaRYAM... [b]قسمت سوم[/b] ([b]پایانی[/b]) : «[b]پیروزی[/b]» -اه لعنتی...:x حالا باید چکار کنیم...! سریع از جام بلند شدم.. [b]خون[/b] جلوی چشمام رو گرفته بود.. [b]داد[/b] زدم:" هنوز از مادر زاده نشده کسی که بخواد آبجی من رو اذیت کنه... جونمم بره نمیذارم واسه [b]آبجیم[/b] اتفاقی بیفته..." همه با نگاهاشون منو تایید کردند... وسایلمون رو برداشتیم و راه افتادیم.. [b]zsedcl [/b]متخصص راه یابی بود.. هر وقت گوسفندی گم میکردیم اون واسمون گوسفنده رو [b]ردیابی [/b]میکرد ! اما اینبار دوبال گوسفن نبودیم... ب دونبال موجودی دوپا و وحشی به نام گینگیز میگشتیم...! ردشون رو تا نزدیک اردوگاهی که باید برای آراد سازیش میرفتیم گرفتیم.. آرمان رفت جاسوسی ، ما هم سلاح هامون رو برداشتیم و برای حمله آماده شدیم.. دم صبح که هنوز هوا تاریک و روشن بود آرمان برگشت و گفت :" حدودا [b]150 [/b]نفری اند.." اوه اوه.. تعدادشون زیاد بود.. ما فقط 30 نفر بودیم..به دلیل کمبود [b]نفرات[/b] قرار شد بطور مخفیانه حمله کنیم.. من و رموو از درخت ها رفتیم بالا تا اونارو از بالا کاور بدیم (یعنی پشتیبانی کنیم) آرمان و بینگو از یه طرف و ممد سارگن و حسین و ممد31 هم از یه طرف دیگه... بقیه هم به همراه همدیگه آروم به چادر های اونها نزدیک میشدند.. من و رموو به نوبت [b]نگهبان[/b] ها رو با تیر میزدیم و اونا بدون [b]سرو صدا[/b] و بی دردسر پیشروی میکردند.. اما چه کنیم که این داداش رموو همه اش باید سوتی بده...:evil: خب بگو آدم عاقل، تو با این وزن و هیکلت باید بشینی روی شاخه ای به اون نازکی؟؟؟ :\| همین که نفر بعدی رو هدف گرفته بودم، اول صدای شکستن شاخه ی درخت و بعدش فریاد رموو دراومد:" واااااای" و دانگ افتاد روی زمین.. همه ی گینگیز ها خبر دار شدن و ریختن اینطرف.. به آرمان و بینگو علامت دادم که بدون درگیر شدن به دنبال [b]آبجی محدثه[/b] بروند.. بقیه هم اضافه شدند و یه درگیریه خفن شروع شد ... عجب بزن بزنی بود! تنها تفاوتش هم با تمرین این بود که اگه جاخالی نمیدادی مرده بودی!!! من از درخت اومدم پایین تا به بقیه کمک کنم که ای کاااش نمیومدم... چشمتون روز بد نبینه.. یکی از اون گنده هاش اومد جلوم.. [b]جان سینا [/b]رو توی کشتی کج دیدی؟ یه همچون هیکلی داشت...! یه مشت زدم توی صورتش که دست خودم درد گرفت اما اون طوریش نشد.. برگشت یه مشت بهم زد که فک کنم یه 2 متری پرت شدم عقب...! گرزشو برد بالا که بزنه که یه [b]چاقو[/b] اومد توی کله اش... [b]آبجی ساغر[/b] نجاتم داد.. سریع بلند شدم و رفتم کمک رموو.. زدیم و خوردیم ولی مجبور به عقب نشینی شدیم. آخه از یه طرف [b]حسین[/b] زخمی شده بود و از طرف دیگ هر چی اونا رو میزدیم تمومی نداشتن.. همینجور که فرار میکردیمو و اونا دنبالمون بودند یه دفعه 30-40 تا [b]سوار کار[/b] با سرعت از پشت سر اونا اومدند و توی یه چشم به هم زدن همه ی گینگیز هارو کشتند.. همه اشون هم نقاب دار بودند.. یکیشون جلوی من ایستاد و از اسب پیاده شد.. اومد نزدیک و نقابشو زد کنار.. اووه.. :o باورم نمیشد.. اون پدرم بود.. اون زنده بود.. یعنی همه اشون زنده بودند..:) همدیگه رو بغل کردیم (عین فیلم هندیا!) چند دقیقه بعد آرمان و بینگو با سرو و صورت زخمی اما خوشحال به همراه آبجی محدثه اومدند.. رفتم جلو و [b]اولین[/b] نفر آبجیمو بغل کردم.. :roll: خیلی خوشحال بودم که سالم برگشته.. چند دقیقه ای رو با پدر مادرهامون گذروندیم . بعدش به شهر برگشتیم... چند روزی طول کشید تا ریکاوری شدیم، که خبر رسی گینگیز ها دارند عقب نشینی میکنند.. خود امپراطور لباس رزم پوشید و به میدان شهر اومد... همه که جمع شدن گفت:" ای مردم شجاع، بیایید یک بار برای همیشه گینگیزهارو نابود کنیم..." همه فریاد زدند:"[b]هـــــــــــوراااااا[/b]..." . . . . . . . . . . [i]پایان [/i] [i]مرسی[/i] که خوندین [b]حالا هرکس دوست داره و میتونه اینو کاملش کنه... آخه من دیگه نمیرسم بنویسم..[/b] :arrow: ([b]روال پیشنهادی[/b]: حمله به گینگیز ها – کشتن همه ی اونا اما با تلفات-تصرف کتیبه جاودان) افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند m.princes ، آرمان خان ، غول قرمز ، zsedcl ، رموو ، lordalibazri ، mahdi521 ، گوگوریو1380 ، sa-ghar ، hakhamaneshe ، درانا ، سعید 2013 ، bvos ، king ehsan2020
taha-amiryan تشکر شده: 795 تعداد نوشته: 2 تعداد پاسخ: 702 سابقه بازی در 8 سرور	‏1393/02/01 10:27:58 گریه دار جالب و... اینم امضا http://8pic.ir/images/7vmzs5o67fue26e67c84.png گریه دار جالب و... افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند darkness.angel ، m.princes ، رموو ، سعید 2013
zsedcl تشکر شده: 5,477 تعداد نوشته: 34 تعداد پاسخ: 3,683 سابقه بازی در 30 سرور	‏1393/02/01 13:50:54 جالب بود مرسی کلی جالب بود مرسی کلی:lol: افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند رموو ، lordalibazri ، darkness.angel ، sa-ghar ، سعید 2013 ، saeid57
al.ha تشکر شده: 1,250 تعداد نوشته: 23 تعداد پاسخ: 870 سابقه بازی در 13 سرور	‏1393/02/01 15:44:37 خدانگهدار همگی :\| افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند سعید 2013
mahdi521 تشکر شده: 12,373 تعداد نوشته: 25 تعداد پاسخ: 6,806 سابقه بازی در 15 سرور	‏1393/02/01 15:49:09 اجازه ی نقد پست یا رول رو داریم؟ رضا نقل قول نکن اجازه ی نقد پست یا رول رو داریم؟:) افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند سعید 2013 ، darkness.angel ، saeid57
darkness.angel تشکر شده: 1,731 تعداد نوشته: 7 تعداد پاسخ: 806 سابقه بازی در 34 سرور	‏1393/02/01 16:33:10 mahdi521 اجازه ی نقد پست یا رول رو داریم؟ بفرمایییییید گلم.... اگه زیاده بهم خصوصی بده نگه اش دارم بعدا استفاده کنم ازش... آخه بازم داستان دارم واسه بعدا... ...MaRYAM... [quote][div][b]mahdi521[/b][/div][div]اجازه ی نقد پست یا رول رو داریم؟:)[/div][/quote] بفرمایییییید گلم.... اگه زیاده بهم خصوصی بده نگه اش دارم بعدا استفاده کنم ازش... آخه بازم داستان دارم واسه بعدا... ;) افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند mahdi521 ، سعید 2013
sa-ghar تشکر شده: 15,476 تعداد نوشته: 14 تعداد پاسخ: 5,840 سابقه بازی در 24 سرور	‏1393/02/01 16:38:43 ابرو منو بردی کههه. خخخ مرغ چرون و کشاورز ک بودمم...دستپختمم ک افتضاح بوود..ای خداااا. حالا اون قسمت عاشقیو ب داستان اضافه نمیکردی نمیشد.ههههه ه شوخط کردم..اتفاقا خیلییییی باحال بود..افرین نقاب میزنم... که حتما منو گم کنی ابرو منو بردی کههه. خخخ مرغ چرون و کشاورز ک بودمم...دستپختمم ک افتضاح بوود..ای خداااا.:lol: حالا اون قسمت عاشقیو ب داستان اضافه نمیکردی نمیشد.ههههه ه شوخط کردم..اتفاقا خیلییییی باحال بود..افرین;) افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند zsedcl ، mahdi521 ، lordalibazri ، darkness.angel ، grobs ، mohammad31 ، سعید 2013 ، هانیهجون1
سارگن کبیر تشکر شده: 11,829 تعداد نوشته: 16 تعداد پاسخ: 4,888 سابقه بازی در 48 سرور اکانت های فعال کنونی w205.kingsera.com	‏1393/02/01 16:40:06 (راستی ممد31 از وقتی اومده بود نه یک، دل صد دل عاشق آبجی ساغر شده بود (راستی ممد31 از وقتی اومده بود نه یک، دل صد دل عاشق آبجی ساغر شده بود :D:D:D:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol: افرادی که از این نوشته تشکر کرده اند sa-ghar ، mahdi521 ، hakhamaneshe ، darkness.angel ، mohammad31 ، سعید 2013