آوازه هر خانه با برنج آوازه.

پشتم گرمه اگه سرحالم اگه شادم واسه اینه پشتم گرمه

[quote][div][b]sa-ghar[/b][/div][div][quote][div][b]mahdi222_52[/b][/div][div][quote][div][b]moein0[/b][/div][div]رایتل نسلی نو در ارتباطات[/div][/quote] اقا این داره مسخره بازی میکنه [/div][/quote] نه توروخدا راس میگی؟ :| ما فک کردیم منچ بازی میکنه :|[/div][/quote] هرهر کرکر خندیدیم :|

[quote][div][b]mahdi222_52[/b][/div][div][quote][div][b]sa-ghar[/b][/div][div][quote][div][b]mahdi222_52[/b][/div][div][quote][div][b]moein0[/b][/div][div]رایتل نسلی نو در ارتباطات[/div][/quote] اقا این داره مسخره بازی میکنه [/div][/quote] نه توروخدا راس میگی؟ :| ما فک کردیم منچ بازی میکنه :|[/div][/quote] هرهر کرکر خندیدیم :|[/div][/quote] میخواستم برا مدیر گزارش تخلف بنویسم اشتباه اینجا نوشتم :|

[b]دیگه همه چیز خوب بود داشتیم مثل آدم های خوشبخت زندگی می کردیم من به عنوان ولیعهد بود تنها مشکلی که بود پدرم بود اون مریض بود خیلی هم زیاد از حکومت های اطراف دستور دادم تا چند پزشک برای درمان بیاید ولی... در همین ماجرا ها بودیم که مادرم هانی گفت باید حکومت را بر دست بگیرم راست میگفت چون من به مهر حکومتی نیاز داشتم ولی نمی شد چون قانون امپراطوری بود که قبل ازدواج باید همسری داشته باشم من موافقت نکردم ولی مادرم گفت این تنها راه بقای حکومت هست داشتم تو باغ قدم میزدم که ناگهان چشمم به فرد زیبایی خورد رفتم جلو با هم اشنا شدیم خودم را یک فرد روستایی و یک رعیت معرفی کرد و او خواهر ژنرال ساقر بود اسمش ساغر بودچند روز بود که دیگر تمام ذهنم جایی دیگر بود یک روز مادرم ماجرا را فهمید و فورا دستور داد تا مراسم ازدواج اجرا شود به هر حال مراسم اجرا شد و من راضی بودم اما اصل مطلب جایی بود که درست بعد مراسم خبر کشته شدن پدرم توسط یک فرد ناشناس به من رسید آن فرد تیری به سمت پدرم از اتاق روبرویی پرتاب کرد شب بدی بود از طرفی غم بزرگی در دل داشتم از طرفی دیگر باید فردا بر تخت مینشستم مادرم با شوالیه ها صحبت کرد و با حکم حکومتی شوالیه ها من فردا پادشاه میشدم اما درست همون شب من مریض شدم به گفته مادرم چند هفته ای بی هوش بودم در همین بین بودم که دوستم قدیمی خودم را دیدم چطوری تو خوبم تو چطوری خیلی وقته ندیدمت اسمش سارگن بود پرنس حکومت روم با هم کلی حرف زدیم ولی همچنان نمیخواستم که ولیعهد بشم چون میدونستم هنوز لایقش نیستم به هر حال من با حکم پدرم , مادرم, شوالیه ها پادشاه سرزمین شدم حس خوبی داشت ولی دو دل بودم اما چند هفته نگذشت که سالروز کشته شدن امیر بود عالمی فرمانده کل قوا در میدان شهر مجسمه ای تهیه کرد و بر روی دوش او اژدها ی سفید را به نماد ابدیت قرار داد اما این مشکلات تموم شد پس از غم های زیاد بالاخره به آرامش رسیدیم که فورا سربازی زخمی وارد شد و گفت قربان قربان عالمی باهاش صحبت کرد و گفت شخصی دیروز با تعدادی نیرو به دروازه شرقی حمله کردند و از انجا رد شدند حدس ما همه یکی بود گینگز اعظم اون داشت به سمت کوه البرا میرفت این کوه هیچ کسی جز پدر بزرگم موفق نشد اونجا بره و طلسم اژدها را پایدار کند راستی طلسم اژدها طلسم اژدها...[/b]