[b]مسافر سرزمین اسرار تو از سرزمین اسرار آمده ای و من از تو می ترسم ... آری، آدمی همیشه از اسرار می ترسد ... باید به موقع می خوابیدم برای چشم به خوبی زیبایی برای گوش به خوبی لالایی و برای دل به خوبی هدیه ... تو از کجا می آیی ای پری؟ راه گم کرده ای بر این خاک، یا مسافری؟ و من باید به موقع می خوابیدم تا خواب تو را می دیدم[/b]

[b]انصاف نیست دنیا آنقدر کوچک باشد که آدم های تکراری را روزی هزار بار ببینی و آنقدر بزرگ باشد که نتوانی آن کس را که دلت می خواهد حتی یک بار ببینی! [/b]

[b]من به شیشه معتاد شده ام! شیشه، بوی عطر تنت را می دهد وقتی که هر صبح از مقابل پنجره میگذری...[/b]

[b]«زن ها نمی روند تنها از هر آنچه که هست دست می کشند!» سه سطر شروع این شعر را من نگفته ام گاه اما مات می مانم از اینکه چطور مردانی هم هستند که اینهمه زنانه می فهمند! مثلا همین ایلهان برک* و تو چه بی اندازه فقط مردی! آنقدر مرد که نمی بینی چقدر "زنانه مرد بودن" می خواهد ترکیبی را به دوش کشیدن: از نگرانی های مادرانه ام که چه می خوری؟ کِی می خوابی؟ هوا سرد است؟ از بی قراری های زنانه ام که بی بازوانت شب ها سر نمی شوند که با زن دیگری نباشی یکوقت که اصلا دوستم داری؟ داشتی...؟! و از بی تابی دخترانه ام که برای کی لوس شوم حالا؟!! تو آنقدر زنانه نمی فهمی که نمی بینی چقدر مرد بودن می خواهد مادری را زنی را دختربچه ای را هر سه را با هم در رحم ات بزرگ کنی و اخم نکنی و خم نشوی و اتاق را که مرتب میکنی میز را که می چینی زل بزنی به گوشی ات... زل بزنی به گوشی ات... زل بزنی... بزنی... و هنوز دوستش داشته باشی و دست بکشی! عزیزم خودآزاری ندارم مردانه زنم! [/b]

[b]بیقرار این پسر ساکت و غمناک کویر باز می جویدت ای دخترک پاک کویر بوسه های تو و باران چه قدر کمیاب اند روی لبهای من و خاک عطشناک کویر چشم آبیِ تو دریاست ولی دریایی که خدا خواسته او را وسط خاک کویر بوسه ی داغ برای تو فرستادم با مرکب تشبادِ چابک و چالاک کویر[/b]