[b]گاهی باید نبخشید کسی را که بارها او را بخشیدی و نفهمید، تا این بار در آرزوی بخشش تو باشد! گاهی نباید صبر کرد باید رها کرد و رفت تا بدانند که اگر ماندی رفتن را بلد بوده ای! گاهی بر سر کارهایی که برای دیگران انجام میدهی باید منت گذاشت تا آنرا کم اهمیت ندانند! گاهی باید بد بود برای کسی که فرق خوب بودنت را نمی داند! و گاهی باید به آدمها از دست دادن را متذکر شد! آدمها همیشه نمی مانند یکجا در را باز میکنند و برای همیشه می روند...[/b]

[b] هَـمیشه بـآید کَسـی باشد کـــہ مــَعنی سه نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هایَتـــ را بفهمد هَـمیشه بـآید کسـی باشد تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد بـآید کسی باشد کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد کـــہ اگر سکوتـــ کردے، بفهمد… کسی بـآشد کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدے بفهمد کسی بـآشد کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن بفهمد به توجّهش احتیآج داری بفهمد کـــہ درد دارے کـــہ زندگی درد دارد بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران تنگــ شده استــ همیشه باید کسی باشد همیشه.... [/b]

[b] این را برای کسی مینویسم ، که روزی دوستم داشت ، به حرفهایم ، به عشقم به احساسم ، احترام, میگذاشت, برای کسی مینویسم که روزی نگرانم بود, روزی دلتنگم میشد, اما با آن همه نگرانیها ، حرفها, واحساس , تنهایم گذاشت تنهای تنها, ومن با تمام وجودم شکستم, ومن باتمام احساسم باتمام عشقم درخودشکستم, خورد شدم, ولی حتی کسی صدای شکستنم رانشینید, حتی کسی صدای خوردشدنم رانفهمید, درخودم شکستم مثل همیشه, امشب میخواهم بنویسم, امشب میخواهم بنویسم, از تمام شب های تنهایم ،می نویسم, ازتمام شب هایی که بیهوده انتظار, ازشبهایی که انتظار دستهایی میکشیدم, که بی منت اشکهایم را پاک کند, مینویسم تا همه بداند, شب هایی راکه با هق هق گریه هایم گذشت, می نویسم تا بداند حتی , کسی نپرسید ازدل من ، ازسکوت من, همش سکوت بود, و... منو شبوتنهاییام , می نویسم برای خودم ، برای تنهایی دل خودم......... [/b]

[b]به سلامتیــــــه گریــــــــه های یواشکـــــــــی" بغضــــــــی که وسط یه مهمونـــــــــی میاد سراغــــــــت" آهنگایـــــــــی که سریـــــــع رد میکنــــــــی چون میدونــــــی داغونـــــــــت میکنـــــــــه" سلامتــــــــی خودم که همه بهــــــــم میگـــــــن بی اعصـــــــــاب، قاطــــــــی چون هیچـــــــــی از زندگیـــــــــم نمیدونـــــــــن..! چقدر میتوان تحمل کرد نبودنت را ؟ نداشتنت را ؟ ندیدنت را ؟ نخواستنت را ؟ به سلامتـــــــــــــــــــــــــی من .... منی ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺩﻟم ﻭﺍﺳـﻪ ﯾﻪ ﺑـﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﻨﮕـﻪ ... منی ﮐﻪ ﺑﻐﻀمﻮ ﺟﻠﻮ ﻫﻤــﻪ ﻗﻮﺭﺕ ﻣﯿـﺪم،ﮐﻪ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﮔـﺮﯾــﻪ ﻧﮑﻨـم !!! منی ﮐﻪ ﻫﺮ ﺁﻫﻨﮕـﯽ ﮔﻮﺵ ﻣﯿــﺪم، ﻓﻘﻂ ﯾﺎﺩ ﯾـﻪ ﻧــﻔــــﺮ ﻣﯿـﻔﺘم !!! منی ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﯿﺎم ﺣــﺮﻑ ﺑﺰﻧـم ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨـم ﺳـﺮﯾـﻊ ﻣﯿﮕـم : ﺑﯿــــﺨﯿـــــــــــــــﺎﻝ ! منی ﮐﻪ ﺷــﺒﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺗﻨـﻬﺎﯾــﯽ ﻭ ﺑـﯽ ﺭﻭﯾـﺎ ﺑﻮﺩﻥ،ﻫﺪﻓﻮﻥ ﺗﻮ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑـم...!!! منی ﮐﻪ ﺣﺘـﯽ ﺩﯾﮕـﻪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧـم ﭼﻪ ﻣـﺮﮔمـﻪ ، ﻭ ﭼـﻪ ﺭﯾﺨﺘـﯽ ﺑﺎﯾــﺪ ﺧﻮﺩمﻮ ﺧﺎﻟـﯽ ﮐﻨـم ... ☆☆☆منی ﮐﻪ ﻧـﺎﻣــﺮﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﺭﺣﻘم ﺗـﻤـﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ،ﻭ ﻫﻨــﻮﺯﻡ ﺩِﻟِم ﺑﻠﺪ ﻧﯿــﺴﺖ ﻧﺒﺨﺸﺘﺸﻮﻥ !!!☆☆☆[/b]

[b] خسته ام خسته…. چه باور بکنی یا نه خسته ام.. خسته از این زخم چرکین بودن و ماندن از این نا بهنگام رفتن…. وتو چه می دانی خستگی ان هنگام که با بغض و اه در هم می امیزد چه دردی را با خود به توان بی نهایت سوغات می اورد خرد می کند می شکند ویران می سازد و برای همیشه تنهایت می کند…!!! خسته ام خسته چه باور بکنی یا نه خسته ام در باور کسی نمی گنجد در باور تو نیز درچشم کسی پیدا نیست در چشم تو نیز رها یم کن رها.. این بهترین خاطره من خواهد بود بهترین فداکاری تو بهترین تفاهم ما…!!! وزین پس ازادیم که تنها باشیم… گناهی که برهر دوی ما یکسان قضاوت خواهد شد.. خسته ام خسته چه باوربکنی یا نه خسته ام… خسته از این انتظار بی هوده از این پا به پا کردن های بی هوده از این تکرار بی ابروی بی هوده رها یم کن… حسین احمدخانی [/b]