با سلام و درود
یه چند وقت پیش اومده بودیم یکم انجمن یسری پست گذاشتیم بعد نمیدونم چی شد زدم و همرو پاک کردیم لی از دوستان لطف داشتن و پیام داده بودن که چرا پاک کردی نبودیم و نمیایم سر بازی ولی دوست داشتیم که بخونیم
دیگه شرمنده و واقعا خودمم یادم نمیاد که چیا گفته بودم که بنویسمشون ولی گفتم بزار یسری چیزای ناگفته ای هست اینارو بهت بگم
البته درمورد بازی هیچ کسی به من هیچ چیزی نگفت و خودم یاد گرفتم و از روی بازی بقیه یسری چیزارو دیدم و یاد گرفتم ولی یچیزی بود که خیلی خیلی دیر دیدمش و دارم میگم که شما الان ببینید اینو و فکر نمیکنم که هیچ چیزی توی این بازی ازین تجربه ی تلخ من مفید تر باشه براتون
تجربه ی تلخ به هیچ عنوان توی این بازی نداشتم و تنها تجربم این بود
توی این بازی قهرمان و آدم گنده زیاد دیدید مطمئنم
قهرمان یه بار شدن آسون نیست ولی شدنیه ولی قهرمان موندن کاریه که هرکسی نمیتونه بکنه چون دیگه اونجا بخت و اقبال و روشای قدیمی جوابگو نیست!
خب تو این بازی به جاهای خیلی زیادی رسیدم ولی چی شد که کاملا ول کردیم؟
بزارید یکم برگردم به عقب
واقعیت هرجایی توی زندگیم یادمه تو هر ضمینه ای که وارد شدم موفق شدم و دلیلش شاید هوش و استعداد بوده باشه ولی مهمتر از اون اینکه به یه چیزی ایمان داشتم و اونم این بود که برای قهرمان شدن باید قهرمانانه تلاش کرد و وقت کذاشت!
توی این بازی که اومدم کل مدالایی که زدم کل نفراتی که زدم سرورایی که اتحاد زدم و خلاصه تمام کارایی که میشه اسمشون رو گذاشت افتخار میدونید براش چقدر تلاش کردم؟ تمام زندگیم رو وقفش کردم!
تو هر سروری که بازی کردم توی 24 ساعت حداقل15 یا 16 ساعتشه یه ضرب پای اکانت بودم و بقیشم که میرفتم بیرون فکرم توش بود و اگه اینکارو نمیکردم مطمئنن این موفقیت هارو کسب نمیکردم!
تمام کسایی هم که بازیشون رو قبول داشتم و خیلی خوب بازی میکردن هم همینطوری بودن
البته بقیه هم وقت میزاشتن ولی فرق ما با بقیه این بود که مفید وقت میزاشتیم یعنی فیلم نمیدیدیم و کنارش یه سرم به صفه ی بازی بزنیم یا کار دیگه ای بکنیم کنارش فقط فکرمون اینجا بود و یعنی میخواستیم هم نمیتونستیم که کار دیگه ای بکنیم
تمام کسایی هم که میگفتن مرد اونیه که تا آخر سرور بازی بکنه در جواب کم آوردنشون جلوی من اونا نمیدونستن که با چه بدبختی ای من کار میکنم روی اکانت و واقعا بعد یک الی دو هفته دیگه مغزم ارور میداد و با فروش اکانت راحت میشدم تا سرور بعدی شروع بشه و دوباره روز از نو و روزی از نو
چون توی اون دو هفته بیرون رفتن و دیدن یک موجود زنده و خلاصه همه چیو بر خودمون حرام کرده بودیم دیگه
الان دیگه خدارو شکر دیگه نمیتونم که عین قبل وقت بزارم پای بازی دیگه نمیکشم و نمیدونم قبلا چجوری اینکارو میکردم
حالا حرف من اینا نیستش
دو تا چیز باعث شد که من از خودم متنفر بشم و سر همینم کلا همه چیو بزارم کنار و تا از خودتون متنفر نشید به نرظم چیزیو نمیتونید بزارید کنار و تا وقتتون آزاد بشه دوباره میرید سر اون چیز!
بعد دو سال یهو به خودم اومدم
یه آدمی بودم فوق العاده لاغر و ضعیف ازینایی که دماغشون رو بگیری میمیرن چون کلا روزی یه وعده و نصفی غذا میخوردم خوابمم در حد سه چهار ساعت در روز شده بود و همشم پای کامپیوتر بودم دیگه
بیرون دیگه واقعا دوستی نداشتم
کسیم نمیخواست که باهام دوست بشه چون یه آدم خیلی لاغری شده بودم حتی لباس درست حسابی ای هم نداشتم چون کل زندگیم تو خونه شده بود دیگه! و هیچی بودم و یه آدم معقول واقعا روش نمیشد حتی باهام توی خیابون راه بره!
جنس مخالف توی دنیای بیرون اصلا واردش نمیشم خودتون حدس بزنید دیگه!
با آدمای بیرون نمیتونستم ارتباط برقرار بکنم چون اصلا نقطه ی اشتراکی وجود نداشت برای صحبت کردن باهاشون
بزارید دقیق ترشو بهتون بگم فکر کنید یه سرور عصر پادشاهان هستش و وسطای سرور رو رد کردیم اوکی؟
اکانتای تاپ غارت میلیاردی غارت میزدن و تاپای جمعیت هم بالای 30000 تا جمعیتشونه
یه اکانت متوسط هم خب باید مثلا 3000 تا جمعیتش باشه
حالا شما یه آدمی هستید با 50 تا دونه جمعیت با چهار تا دونه نیزه دار و تولید منابعیم همون 50 تا جمعیتتون هم نداره
یه اکانت خیلی ضعیف که اصلا به چیم نمیاد هستید دیگه درسته؟
مثلا بیاید و به اکانت تاپ غارت یا جمعیت پیام بدید طرف اصلا جوابتون رو میده؟اصلا کسی توی بازی آدم حسابتون میکنه؟کمکی آیا کسی بهتون میکنه؟ جایی برید توی این روما و محافلی که بازیکنا با همدیگه صحبت میکنن اصلا روتون میشه که معرفی بکنید خودتون رو؟؟
دقیقا چنین حالتی واسم پیش اومده بود وقتی که به خودم اومدم و وارد این جامعه شدم بعد از دو سال دوری از همه چیز(خودم خودمو رسما زندانی کرده بودم به جرم حماقت!)
این چیزیه که از من داشته باشید برای بهترین بودن باید وقت بزارید و اگه هم وقت بزارید تاوان وقت گذاشتنتون اینه!
بازی یعنی اوقات فراغت در حد فوقش روزی دو ساعت بیشترش دیگه اسمش بازی نیست!
یه چند وقت پیش اومده بودیم یکم انجمن یسری پست گذاشتیم بعد نمیدونم چی شد زدم و همرو پاک کردیم لی از دوستان لطف داشتن و پیام داده بودن که چرا پاک کردی نبودیم و نمیایم سر بازی ولی دوست داشتیم که بخونیم
دیگه شرمنده و واقعا خودمم یادم نمیاد که چیا گفته بودم که بنویسمشون ولی گفتم بزار یسری چیزای ناگفته ای هست اینارو بهت بگم
البته درمورد بازی هیچ کسی به من هیچ چیزی نگفت و خودم یاد گرفتم و از روی بازی بقیه یسری چیزارو دیدم و یاد گرفتم ولی یچیزی بود که خیلی خیلی دیر دیدمش و دارم میگم که شما الان ببینید اینو و فکر نمیکنم که هیچ چیزی توی این بازی ازین تجربه ی تلخ من مفید تر باشه براتون
تجربه ی تلخ به هیچ عنوان توی این بازی نداشتم و تنها تجربم این بود
توی این بازی قهرمان و آدم گنده زیاد دیدید مطمئنم
قهرمان یه بار شدن آسون نیست ولی شدنیه ولی قهرمان موندن کاریه که هرکسی نمیتونه بکنه چون دیگه اونجا بخت و اقبال و روشای قدیمی جوابگو نیست!
خب تو این بازی به جاهای خیلی زیادی رسیدم ولی چی شد که کاملا ول کردیم؟
بزارید یکم برگردم به عقب
واقعیت هرجایی توی زندگیم یادمه تو هر ضمینه ای که وارد شدم موفق شدم و دلیلش شاید هوش و استعداد بوده باشه ولی مهمتر از اون اینکه به یه چیزی ایمان داشتم و اونم این بود که برای قهرمان شدن باید قهرمانانه تلاش کرد و وقت کذاشت!
توی این بازی که اومدم کل مدالایی که زدم کل نفراتی که زدم سرورایی که اتحاد زدم و خلاصه تمام کارایی که میشه اسمشون رو گذاشت افتخار میدونید براش چقدر تلاش کردم؟ تمام زندگیم رو وقفش کردم!
تو هر سروری که بازی کردم توی 24 ساعت حداقل15 یا 16 ساعتشه یه ضرب پای اکانت بودم و بقیشم که میرفتم بیرون فکرم توش بود و اگه اینکارو نمیکردم مطمئنن این موفقیت هارو کسب نمیکردم!
تمام کسایی هم که بازیشون رو قبول داشتم و خیلی خوب بازی میکردن هم همینطوری بودن
البته بقیه هم وقت میزاشتن ولی فرق ما با بقیه این بود که مفید وقت میزاشتیم یعنی فیلم نمیدیدیم و کنارش یه سرم به صفه ی بازی بزنیم یا کار دیگه ای بکنیم کنارش فقط فکرمون اینجا بود و یعنی میخواستیم هم نمیتونستیم که کار دیگه ای بکنیم
تمام کسایی هم که میگفتن مرد اونیه که تا آخر سرور بازی بکنه در جواب کم آوردنشون جلوی من اونا نمیدونستن که با چه بدبختی ای من کار میکنم روی اکانت و واقعا بعد یک الی دو هفته دیگه مغزم ارور میداد و با فروش اکانت راحت میشدم تا سرور بعدی شروع بشه و دوباره روز از نو و روزی از نو
چون توی اون دو هفته بیرون رفتن و دیدن یک موجود زنده و خلاصه همه چیو بر خودمون حرام کرده بودیم دیگه
الان دیگه خدارو شکر دیگه نمیتونم که عین قبل وقت بزارم پای بازی دیگه نمیکشم و نمیدونم قبلا چجوری اینکارو میکردم
حالا حرف من اینا نیستش
دو تا چیز باعث شد که من از خودم متنفر بشم و سر همینم کلا همه چیو بزارم کنار و تا از خودتون متنفر نشید به نرظم چیزیو نمیتونید بزارید کنار و تا وقتتون آزاد بشه دوباره میرید سر اون چیز!
بعد دو سال یهو به خودم اومدم
یه آدمی بودم فوق العاده لاغر و ضعیف ازینایی که دماغشون رو بگیری میمیرن چون کلا روزی یه وعده و نصفی غذا میخوردم خوابمم در حد سه چهار ساعت در روز شده بود و همشم پای کامپیوتر بودم دیگه
بیرون دیگه واقعا دوستی نداشتم
کسیم نمیخواست که باهام دوست بشه چون یه آدم خیلی لاغری شده بودم حتی لباس درست حسابی ای هم نداشتم چون کل زندگیم تو خونه شده بود دیگه! و هیچی بودم و یه آدم معقول واقعا روش نمیشد حتی باهام توی خیابون راه بره!
جنس مخالف توی دنیای بیرون اصلا واردش نمیشم خودتون حدس بزنید دیگه!
با آدمای بیرون نمیتونستم ارتباط برقرار بکنم چون اصلا نقطه ی اشتراکی وجود نداشت برای صحبت کردن باهاشون
بزارید دقیق ترشو بهتون بگم فکر کنید یه سرور عصر پادشاهان هستش و وسطای سرور رو رد کردیم اوکی؟
اکانتای تاپ غارت میلیاردی غارت میزدن و تاپای جمعیت هم بالای 30000 تا جمعیتشونه
یه اکانت متوسط هم خب باید مثلا 3000 تا جمعیتش باشه
حالا شما یه آدمی هستید با 50 تا دونه جمعیت با چهار تا دونه نیزه دار و تولید منابعیم همون 50 تا جمعیتتون هم نداره
یه اکانت خیلی ضعیف که اصلا به چیم نمیاد هستید دیگه درسته؟
مثلا بیاید و به اکانت تاپ غارت یا جمعیت پیام بدید طرف اصلا جوابتون رو میده؟اصلا کسی توی بازی آدم حسابتون میکنه؟کمکی آیا کسی بهتون میکنه؟ جایی برید توی این روما و محافلی که بازیکنا با همدیگه صحبت میکنن اصلا روتون میشه که معرفی بکنید خودتون رو؟؟
دقیقا چنین حالتی واسم پیش اومده بود وقتی که به خودم اومدم و وارد این جامعه شدم بعد از دو سال دوری از همه چیز(خودم خودمو رسما زندانی کرده بودم به جرم حماقت!)
این چیزیه که از من داشته باشید برای بهترین بودن باید وقت بزارید و اگه هم وقت بزارید تاوان وقت گذاشتنتون اینه!
بازی یعنی اوقات فراغت در حد فوقش روزی دو ساعت بیشترش دیگه اسمش بازی نیست!
دوست و بازیکن و استاد فقط داداش رهام eryha
اتحاد فقط و فقط |۩۩ pro players ۩۩|
اتحاد فقط و فقط |۩۩ pro players ۩۩|
