[b]ای کاش قلبها در چهره ها بود ! آنوقت، نیرنگ ها رنگ می باخت و دیگردلی نمی شکست. چه خوب می شد اگر اینجوری میشد .نفس کشیدن در این دنیایی که دروغ درآن بی معنی است چه لذتی دارد. ریا،درمقابل چنین پرده صداقتی رنگ می بازد و چاپلوسی ، مجالی پیدا نمی کند تا ابراز وجود کند . ای کاش تنها ،همین ای کاش حقیقت پیدا می کرد .همین تنها کافی است برای تمام دنیا . برای همه ی سرزمین ها و برای تمام آدم ها.راستی قلب هویدای عاشق ،چه بلایی برسر یک معشوق خواهد آورد و یا قلب یه مادر مقابل چهره ی ناسپاس فرزند . چقدر دوست داشتم ، نیات وقلب های همه رومی دیدیم .لااقل قلب کسانی را که دوستشون دارم و کسانی که دوستم دارند.شاید آن موقع دیگرنگاهم پر ازسؤتفاهم نمی شد و یا دل نازکم به درد نمی آمد . اما نه نمی گویم که آن موقع چشمانم دیگر نمی گریستند. چرا که انها همیشه بی قرارند .چه هنگام شادی وچه هنگام خشم. اگر اینجوری بود دیگر با تردید جلو نمی رفتم ، با تردید نگاه نمی کردم و با تردید به شادی ها لبخند نمی زدم . روزگار غریبی است . این روزها قلب ها پنهانند. پنهان تر از هر چیز دیگر.ای کاش قلب ها در چهره ها بودند .[/b]